درود همراهان خوب من. عصر تابستونیتون بخیر. البته از فردا رسما تابسون شروع میشه. ولی خب خیلی وقته هوا به شدت گرمه. گاهی با خودم فکر میکنم. اینکه من میام اینجا و مطالبی رو می نویسم، کسی هم هست بیاد بخونه یا نه. اصلا برای کسی مهمه که من چی می نویسم و در مورد چه موضوعاتی می نویسم. خب شاید براتون جالب باشه ولی من با امید زیادی میام اینجا و حرف میزنم. شاید با خودتون بگید که من دیوونه ام. و چیزهایی که می نویسم هم جذاب نیستن. خب حق دارید. من یک نویسنده نیستم. ولی خیلی وقتا دوست دارم بیام و اینجا مطالبی رو بنویسم و با آدمایی حرف بزنم که هیچوقت ندیدمشون و احتمالا هیچوقت هم نمیبینمشون.
این روزا انقدر شبکه های اجتماعی زیاد شدن که کمتر کسی میاد توی وبلاگ بنویسه و منتظر بمونه بقیه بیان مطالبش رو بخونن و نظر بدن. همه یا توی اینستاگرام هستن یا توی توییتر و فیسبوک.. تلگرام هم با اینکه فیلتر شد بازم مردم اونو کنار نزاشتن و همچنان توی گروه ها و کانال های مختلف و حتی توی پروفایلاشون دارن حرف میزنند.
